«فئودور داستايوسكي» در سال ۱۸۲۱ در مسكو به دنيا آمد. با وجود اينكه از دوران كودكي دست به گريبان بيماري بود، اما از همان آغاز زندگي همواره از او كار مي كشيدند؛ درحالي كه برادرش « ميخائيل » قوي تر و سالمتر از او بود. با وجود رنجوري اش، او را به خدمت سربازي بردند و برادرش از خدمت معاف شد! در ۲۰ سالگي، استوار ارتش شد و خود را براي رسيدن به مقام افسري آماده كرد. مواجبش ۳۰۰۰ روبل بود و با اينكه پس از مرگ پدر، وارث مال و منال او شد، اما چون مخارج برادر كوچكش به عهده او بود و خود نيز زندگي بي بند و باري داشت، پيوسته بر بدهي هايش افزوده مي شد. مشكل پول در هر صفحه از نامه هايش مطرح مي شود و تا پايان زندگيش هميشه بزرگترين مشكل اوست؛ وي تنها در سالهاي پاياني زندگي از تنگدستي رهايي يافت.
داستايوسكي ابتدا يك زندگي بي بند و بار داشت؛ به تئاترها و كنسرت ها و بالت ها مي رفت، بي قيد و لاابالي بود. گاهي يك آپارتمان را اجاره مي كرد، فقط براي اينكه از ظاهر آراسته موجر خوشش آمده بود. وي حتي از اين كه نوكرش پولهاي او را مي دزديد، لذت مي برد!
سرانجام ارتش را ترك گفت و در سال ۱۸۴۴ در پترزبورگ ساكن شد. در اين هنگام، داستايوسكي حتي يك شاهي هم پول نداشت، اما از ديگران قرض مي كرد و نان و شير مي خورد. روزي ۱۰۰۰ روبل از مسكو برايش رسيد؛ مقداري از بدهي هايش را پرداخت، سپس همان شب، بقيه پول را در قمار باخت و فرداي آن روز به ناچار ۱۰ روبل از دوستش قرض گرفت.
در سال ۱۸۴۶ رمان « بيچارگان » را نوشت. اين كتاب، موفقيتي جالب و ناگهاني به دست آورد. در سال ۱۸۴۹ او را با يك دسته آدمهاي انقلابي ــ آنارشيست دستگير كردند و به مرگ محكوم شد! اما در آخرين لحظه اجراي حكم، مجازاتش را تخفيف دادند و به سيبريه تبعيد شد. ده سال در آنجا بسر برد : 4 سال در زندان و 6 سال در قشون سيبريه خدمت كرد.
داستايوسكي پيش از تبعيد به سيبري، به بيماري صرع مبتلا بود و در سيبري بر شدت بيماري او افزوده شد! بيشتر قهرمانان كتابهاي داستايوسكي، از بيماري صرع رنج مي برند. وي در نوامبر ۱۸۵۵ به پترزبورگ بازگشت و در « سمي پالاتينسك » ازدواج كرد. زنش، بيوه يك جاني بود و يك پسر بزرگ داشت كه داستايوسكي او را به فرزندي پذيرفت و در تربيت وي كوشيد.
در سال ۱۸۶۱، كتاب «آزردگان»  و در سال ۱۸۶۱-۱۸۶۲، كتاب «خاطرات خانه مردگان» را منتشر كرد. « جنايت و مكافات » كه از شاهكارهاي اوست، در سال ۱۸۶۶ چاپ شد. از ديگر كتابهاي او مي توان : «برادران كارامازوف»، تسخيرشدگان»، «ابله»، «قمارباز» و «يادداشتهاي زيرزميني» را نام برد. داستايوسكي چند بار ازدواج كرد و سرانجام در روز ۲۸ ژانويه ۱۸۸۱ زندگي را بدرود گفت.